Prosiłam. Twierdzą, że nie będą do mnie tak mówić, bo "Nie jestem kucykiem".
Jak twierdzę, że jestem, to pada tekst "A gdzie twój ogon", "a kucycza grzywa"?
Mam tego dość!

Ta, no wiem... Ale rodzice się pół roku przyzwyczajali do Juliana, że teraz im jest się ciężko odzwyczaić.
Już ja im dam śmianie się ze mnie w Tesco z mojego dylematu, którego kucyka do czesania kupić... I nie daruję "Szarlotki" "Jabłuszka" i "kucyka" w parku. I ile razy muszę powtarzać, że kapelusz noszę, by nie dostać udaru słonecznego?!!!

Ta, wiem. Czasem czuję się nietolerowana przez to.
Niby żarty, ale ranią.

Taa... Do rówieśników można się przyzwyczaić, przynajmniej w pewnym stopniu.
Ale rodzice? Mogliby przynajmniej udawać, że im to pasuje. Też miałabym się z czego u nich nabijać, ale tego nie robię. I to chyba błąd.
Haha... O Chopinie... Ja jęczałam tydzień temu, żeby zabrać do dworku Chopina moją koleżankę. Nie zgodzili się... A byłoby tak fajnie...

RicoMarico napisał:

Są różni ludzie. Może na Tobie nie robi to wrażenia, ale są osoby które wkurza naśmiewanie się i przesadzanie z wygłupami

I właśnie takie osoby często to wyolbrzymiają. "Ojeju, on/a raz nazwał/a mnie kucykiem, przecież to nietolerancja, a ta osoba się ze mnie naśmiewa!". Trzeba nauczyć się z tym żyć i zamiast na to narzekać, śmiać się z tego. Można jeszcze spróbować przemówić takiej osobie do rozsądku, ale zazwyczaj - cytując Pokémona - It's not very effective.

Jejku, jakie to wszystko dojrzałe i poważne xDD
A już bardziej na serio...
Mnie w klasie przezywali zoofilką i pinwinomaniaczką
Bolało, ale z czasem przestałam się przejmować opinią tych, którzy nie potrafią zrozumieć czyiś odmiennych zainteresowań.
I sądzę, że każdy Fan <czegokolwiek> powinien taką postawę przejawiać.

Ostatnio edytowany przez Angie Kowalski (2013-08-20 06:50:14)

Może...
Mam nadzieję ; p
Będę cię w tym wspierać ;>
A to chyba najważniejsze