Przełknęłam ślinę, niepewnie spoglądając na Szefa.
Znałam go z serialu, wiedziałam, że nie powinien być aż tak podejrzliwy.
- Ja naprawdę nic nie zrobiłam - pisnęłam, zaciskając powieki.
Byłam autentycznie przerażona. Na dodatek stała koło mnie jakaś nowa pingwinica w czarnej pelerynie.
Wyglądała naprawdę dziwnie.
A jakby tego wszystkiego było mało Kowalski gdzieś zniknął.
Obraziłam go czy jak ?

Facepalm...
'Teraz to pojechałaś dziewczyno' - pomyślałam nerwowo zaciskając skrzydła.
Czułam, że w gardle stanęła mi klucha, której za żadne skarby nie potrafiłam przełknąć.
Spojrzałam na Wiolę uważnie i wzięłam wdech.
- No więc ja ten no - jąkałam, nie patrząc w oczy Komandosów - Ja też jestem z innego wymiaru. Nie chciałam Wam mówić, bo to dziwne, ale skoro wyszło, jak wyszło to już dobra. Nie jestem żadną kadetką, co nie oznacza, że nie chciałabym być. Jestem 'kujonem' i uwielbiam przeprowadzać eksperymenty i inne takie szalone rzeczy. Znam Was z serialu, który emitują w naszym wymiarze. Jak nie wierzycie, pytajcie, wiem o Was wszystko... No może prawie - dodałam i nabrałam powietrza.
Gdzieś z tyłu pokoju zobaczyłam Kowalskiego.
Czyli również on to słyszał...
Fajnie, już widzę co teraz będzie. Wezmą nas za wariatki, ale co tam. Gorzej już być chyba nie mogło...

- Bałam się... W końcu to jest dość... nietypowe - stwierdziłam zniżając głowę.
Tak bardzo żałowałam... Głupio zaczynać znajomość z kimś kogo tak bardzo cenisz od kłamstwa...
Musiałam to naprawić.
- Kowalski, wybacz... Przepraszam, że nie powiedziałam prawdy. Teraz mi głupio. Będziesz mi w stanie, kiedyś wybaczyć ? - spytałam, patrząc na Naukowca błagalnym wzrokiem.

- Emmm, co ? - pisnęłam niepewnie patrząc na stojącego przede mną Naukowca.
Po chwili do mnie dotarło.
- AAA, chodzi ci o podróż, jej przebieg i skutki uboczne, tak ? - spytałam dla pewności, chociaż było to bardziej pytanko retoryczne.

- To może ten no... Mam ci to mówić tutaj ? - zapytałam po raz enty tego dnia i wymownie spojrzałam na tych wszystkich otaczających mnie ludzi...

Skinęłam głową delikatnie i czekałam na dalszy rozwój sytuacji.
Przyznam, że w bazie coraz bardziej zaczynało mi się podobać.
Nawet pomimo niezbyt miłego obejścia ze strony Szefa.

- To my ten no... Pa ? - bąknęłam sama nie wiedząc co więcej powiedzieć.
Zresztą nie miałam ochoty na długie pogawędki.
Wolałam spędzić wolny czas z tym wysokim, uroczym Naukowcem, który właśnie stanął obok mnie.