Działy się różne dziwne rzeczy. I to bynajmniej takie, których w realnym świecie nigdy bym nie ujrzała. Co teraz robić...
Hmm... Spacer dobrze mi zrobi. Może reszta niczego nie zauważy...
Wiem, nie jest najlepszym pomysłem teraz wychodzić, ale nie obchodzi mnie to. Muszę się przewietrzyć, a wtedy na pewno coś wymyślę, by wrócić do domu. Rozejrzałam się. Na szczęście wszyscy gapili się na tą pingwinicę-pingwinicę. Zaraz, jak jej tam było... eee... Miney! Mniejsza o to...
Powoli udałam się na zewnątrz. Było strasznie zimno, ale wolałam to, niż siedzieć w bazie. Przeszłam parę kroków i z głośnym pluskiem wpadłam do wody. Wciąż zapominam, że tu jest wybieg pingwinów, a otacza go fosa.
Z niemałym wysiłkiem wyszłam na brzeg.
Naśladując pingwiny w odcinkach, wykonałam salto, dzięki czemu przeskoczyłam barierkę i stanęłam na chodniku.
Zaczęłam spacerować między wybiegami. Dopiero teraz odczułam, jak jest mi zimno.
Teoretycznie jestem teraz pingwinem, więc nie powinnam odczuwać zimna, ale... praktycznie jestem człowiekiem, więc w moim przypadku brak odczuwania niskiej temperatury się nie sprawdza.
Po niedługim czasie zdecydowałam, że wrócę do bazy.
Doszłam do bariery ogradzającej wybieg. Starym zwyczajem przecisnęłam się między prętami.
Szkoda, że ZNOWU zapomniałam, że tam jest woda...
Wpadłam do niej. ZNOWU...
Jakoś udało mi się wyjść. Stanęłam nad brzegiem, by zobaczyć, jak wyglądam.
To, co ujrzałam przeraziło mnie.
Makijaż doszczętnie zmyty... Cała mokra jestem...
Ehh... Chyba nie będę musiała aż tak się przejmować moim wyglądem, bo nie ma tu nikogo, kogo bym znała.
Z ociąganiem weszłam do bazy. Dopiero teraz zauważyłam, że ścieka ze mnie woda.
Usiadłam w kącie bazy, uprzednio biorąc telefon do skrzydeł.
Weszłam sobie na portal społecznościowy, forum...
Nagle dostałam ataku kaszlu. No pięknie, przeziębiłam się... Jeżeli w najbliższym czasie nie będę miała fachowej pomocy medycznej, dostanę zapalenia płuc...

Odłożyłam telefon. Nie dałam rady robić nic na nim, bo rozbolała mnie głowa.
Kaszel nadal mnie męczył.
Zrobiło mi się zimno.
Wątpię, by mi samo przeszło. Takie objawy, które teraz mam, zwiastują coś poważniejszego...
Lecz nie możemy teraz wrócić. Musimy pomóc pingwinom.
Chyba nikt nie zauważył, w jakim jestem stanie... Ale nie jestem w tej chwili najważniejsza.

-Może... On tylko *kaszle* tak straszył... *kaszle* i tylko pozatruwał to *kaszle* jedzenie. Chociaż to do *kaszle* niego nie pasuje. Z pewnością wymyśli *kaszle* coś oryginalnego. Możemy *kaszle* tylko czekać - zakończyłam wypowiedź kolejnym atakiem kaszlu.
Nagle zrobiło mi się gorąco. Dziwne...
Jejku, jak słabo się czuję...

-Nie muszę... *kaszle* Już czuję się lepiej... He he... - odpowiedziałam. Kłamstwo. Jest wręcz przeciwnie. Oczywiście nikt tego nie kupił...
Dlaczego, ach dlaczego nie potrafię kłamać...
Miney na stówę nie uwierzyła w to... Cóż, muszę udawać, ile się da...

-Dzięki... Ale nie jestem pewna, czy to grypa. *kaszle* Dzisiaj trzy razy wpadłam do zimnej wody... *kaszle* A teraz się tak źle czuję... - wyjaśniłam. Duszkiem wypiłam ciepły napój do dna. Dotknęłam mojego czoła. Gorące... Już pewnie mam z 38.5 stopni.
Spróbowałam wstać, ale zakręciło mi się w głowie, co było równoznaczne z tym, że upadłam na podłogę. Z wielkim wysiłkiem usiadłam.
-N... Nie dam rady wstać... - powiedziałam cicho.

Włożyłam termometr do dzioba.
-Moszlife, bo ja nje jeshem pingfinem. Ja s Angie przypyłyśmy z inneho śfiata. Tam estem człofiekiem - powiedziałam z trudem. Z termometrem w dziobie ciężko coś wyraźnie powiedzieć...
Wydaje mi się, że spojrzała na mnie jak na taką, która uciekła z psychiatryka.
Po jakimś czasie Miney sprawdziła temperaturę na termometrze. Jej mina nie zwiastowała niczego dobrego...
Dostałam kolejnego ataku kaszlu.

-Trzydzieści dziewięć i dwa? Hmm, nie sądziłam, że aż tyle... Nieźle - powiedziałam - szybko mi nabiło temperaturę, a na pewno nadal mi rośnie. Jeżeli w ciągu najbliższych minut nie dostanę leków, będzie ze mną coraz gorzej. Wiem co mówię, w moim świecie często jestem chora, ale szybko dostaję leki...
Poczułam się gorzej. Powoli opadałam z sił.
Zwróciłam się więc do Miney:
-Proszę, pomóż mi...

Rico oprzytomniał i przecząco pokręcił głową.
Wzięłam od pingwinki lek i wypiłam.
-Poznaję po smaku... Mama mi dawała, jednak działał krótko. Zawsze dostaję mocne leki... Ale cóż, lepiej tak, niż w ogóle... - powiedziałam.
Uśmiechnęłam się lekko. Miałam więcej sił, ale wiedziałam, że nie na długo...