Nie,wcale myślenia takiego nie było,albowiem słowa twe są idealne.

Oh... Ten plebs! Niedouczony pod każdym względem... Aż żal mi się go robi!

Oh... O ostatnie me słowa ci chodzi? Wytłumaczę... Szkoda mi go, taki biedny, nie-szlachecki i w ogóle jakiś takie marny... Mezalianse im tylko w głowach... Uhh... Aż mną wzdraga!

Miłe panie szkoda nad pospólstwem się rozjątrzać i nasze głowy piękne tym szachrajstwem zaprzątać.
Porozmawiajmy może lepiej o jakiś ciekawych milordach...Może przy po południowym zacnym podwieczorku?

Janie! Przynieś może ciasto jakieś smakowite!
Więc, moje drogie milordy, spotkałyście jakiegoś przystojnego milorda? Ja niestety nie... Ojciec mnie wydać chce za jakiegoś bogacza, jednakże nic nie czuję do niego. On we mnie zakochany bez tchu - nie dziwię się mu - jednakże sam on brzydki jak noc!

Ohh!! Masz szczęście, moja droga. I twój ukochany szczęście ma!
Ah... Widziałam jakiś czas temu przystojnego młodziana... Niestety, z plebsu, więc zakochać się w nim nie mogę! Ohh... Los okrutny czasem bywa A ty, moja droga milordy Angie?

Ohh... To zrozumiałe! Sama ubóstwiam owe nieloty A ty moja droga, co jeszcze dopowiesz?

Ehem,kiedym spacerowała po odległych polach,widziałam karocę w cztery białe rumaki zaprzęgniętą.
Podobno jeździ nią dziedzic,o intelekcie tak rozległym jak moja kolekcja szwajcarskich poduszek...
Ahhh me serce zabiło mocniej do niego,ale on jest krwi pół książęcej.Na szlachciankę więc-mimo mej błękitnej krwi-spojrzeć mu nie dają,chociaż i on mnie chyba tedy ujrzał...