Szeregowy
-Oh szefie, to nie koń, tylko kucyk, poza tym to klacz - stwierdziłem.
-Poza tym chyba jest niebezpieczna... Boję się jej - szepnąłem.

Applejack
-Taak!!! Nie wiem czym jestem, ale taaak!!! Tak! Co to znaczy?! Taaak! - krzyknęłam. Sprawiało mi to dużą radość.

Szeregowy
-Umm... Tyle że ja nie potrafię... - stwierdziłem.
-I to jest kucyk... - dodałem.

Fluttershy
Nie mogłam patrzyć na tego biednego małego pingwinka, którym pomiatał najwyraźniej szef.
-Nie pomiataj nim, dobrze?! On się boi, zrozum to! Nie każ mu robić tego, czego nie chce, bądź wykracza poza jego możliwości! - krzyknęłam.
Zaraz potem zawstydziłam się.
-Rety... Chyba nie powinnam tego mówić... - wyszeptałam.

Fluttershy
-Jesteś bezczelny! Nigdy kogoś takiego niemiłego i złośliwego nie spotkałam! - krzyknęłam.
-I pomiatasz nim, powinieneś go traktować z szacunkiem, a nie jak chłopca na posyłki - powiedziałam, i zwróciłam się do Kowalskiego, Rico i Szeregowego:
-On wami pomiata, nie widzicie tego? Dlaczego na to pozwalacie? On z was robi sobie służbę, a wy na to pozwalacie! - krzyknęłam.
Nie mogłam już kryć tego, co czuję.

Applejack
Stanęłam w miejscu. Żółty pegaz darł się na kogoś, i do iluśtam coś gadał. Nie rozumiem... A powinnam? Nieważne... A co to znaczy?

Fluttershy
Jak możesz?! Grozić mi? To przez ciebie Applejack robi z siebie idiotkę! Nie upilnowałeś tych swoich "żołnierzy" - powiedziałam, znacząco akcentując ostatnie słowo.
-I Applejack nie jest moją koleżanką, to moja PRZYJACIÓŁKA!!! - krzyknęłam. Nie chcę kryć emocji. Podleciałam do góry.

Applejack
-Czym jestem?! Co to?! To coś ważnego?! Ooo! jestem ważna! Co to znaczy?! - zapytałam, lecz nikt nie odpowiedział.

Fluttershy
Cała odwaga nagle mnie opuściła. Ulotniła się ze mnie, niczym powietrze z przebitego balona.
-Nie mogę jej uciszyć... Sama musi chcieć... - szepnęłam patrząc na Applejack, która próbowała złapać swój ogon biegając za nim.

Fluttershy
-Przestań... Się... Ze... Mnie... ŚMIAĆ!!! Nienawidzę, gdy ktoś się ze mnie śmieje!!! - krzyknęłam że aż wszystko się zatrzęsło.
Użyłam mojej tajnej broni - spojrzenia.
-Applejack to zupełnie inna sprawa! - dodałam nadal wpatrując się moim spojrzeniem w jego oczy.

Applejack
-Złapałam cię! Tak! - krzyknęłam z radości i rzuciłam się na to coś, co zwą ogonem. Jakoś mi się wymknął, więc znowu zaczęłam go gonić.
-Dlaczego... On... ucieka? - zapytałam z rozżaleniem.

Flutershy
Ten pingwin powiedział do moich przyjaciółek "niech to szlag ich trafi"... Jest naprawdę niemiły i złośliwy, co do tego się nie mylę.
-Udawałam to coś - powiedziała Applejack wskazując na podłogę, na której leżała.
-Applejack, to jest podłoga - stwierdziłam.
-Gdzie? Co to? Gdzie to jest?
-No... Stoisz na tym - odparłam.
-Że co robię? Aaa! To chce na mnie wejść! - krzyknęła depcząc swój cień.
-Przestań, to przestaje być zabawne - powiedziałam podchodząc do niej bliżej.
-A co to znaczy zabawne? Nie wiem? Muszę wiedzieć... Tak! Nie wiem... - mówiąc to zataczała się, aż weszła na ścianę.
-To mnie napadło! Aaa! Pomocy!! - krzyknęła.
Westchnęłam.
W tym samym momencie Pinkie Pie podeszła do AJ i postawiła przed nią wiadro.
-Ooo... Ale fajne... Co to znaczy fajne? Nieważne... A może... Nie wiem! - powiedziała i wsadziła głowę do wiadra.
-Kto to? Co to? Gdzie jestem? Aaa!! - krzyczała.
Pinkie podeszła do niej i walnęła we wiadro kijem baseballowym.
-Woo... hoo... a... alle... Fa...ajjnie... - powiedziała, gdy kubeł drgał od uderzenia.

Fluttershy
-Ojej... Pinkie Pie... Dlaczego to zrobiłaś? - zapytałam, niemal szlochając.
Usiadłam obok Applejack.
-Co ona ci zrobiła? - zapytałam prawie że retorycznie.
Patrzyłam na przyjaciółkę. Sprawdziłam, czy żyje.
-Oddycha... - szepnęłam i przytuliłam AJ.
Poruszyła się.
Powoli, chwiejąc się wstała z moją pomocą.
Rozglądała się. Ale nie tak normalnie, jak ona. Jakby była nieobecna duchem... Rozglądała się jak Derpy, czy coś w tym rodzaju.
-Applejack? - zapytałam bacznie ją obserwując.
Skierowała wzrok w moją stronę. Patrzyła się. Tylko... Tak jakby bez emocji... Jej źrenice zrobiły się duże, zajmowały prawie całe białka oczu.
-Applejack? - powtórzyłam pytanie.
Nie drgnęła. Patrzyła na mnie. Jakby nie rozumiała...